Diplomaatje

Als verloskundige ben je tijdens de zwangerschap, bevalling en kraambed belangrijk in het leven van de aanstaande moeder. Maar uiteindelijk ben je slechts een klein radertje in het geheel.

En het gebeurt ook dat een zwangere een klein radertje in mijn leven is. Waarvan ik heb geleerd en die ik meeneem in de rest van mijn leven. Als verloskundige, als vrouw, moeder en vriendin.

Nooit zal ik Evelien vergeten. Evelien was 15,  zwanger en ze was dapper.

Evelien was 15, woonde natuurlijk nog thuis bij haar moeder. Ze zat op de mavo, eindexamenklas. En ze had samen met haar moeder besloten dat ze dit kindje ging krijgen. De vader van dit kindje was niet in beeld. Het deed Evelien niet veel. Haar eigen vader was ook niet in beeld en ze had aan haar moeder gezien hoe sterk een vrouw kon zijn.

Zoals een echte puber, giechelde ze. Ze kwam wel eens te laat voor controle, maar ze kwam wel. Ze sprak met vriendinnen af, maar ging dapper als ze was naar “de zwangerschapsgym”.

En in 9 maanden tijd ontpopte ze zich als een verantwoordelijke aanstaande moeder. Mede dankzijhaar eigen moeder, die haar liefde gaf, steun en het vertrouwen dat ze het kon. In april beviel Evelien van een prachtig jongetje. 3 weken te vroeg en thuis. Haar moeder hield haar hand vast en ik zag een baby en een moeder geboren worden. En ik was zo trots.

In mei deed Evelien examen. Thuis. Onder toezicht van 2 docenten. De ene docent zat naast het wiegje van de kleine jongen en de andere docent hield toezicht op de tijd. En Evelien slaagde met vlag en wimpel. En ik bleek niet de enige die trots was. Ook haar docenten waren trots en glunderden. De baby was natuurlijk mee naar de diploma uitreiking . Evelien kreeg haar diploma en de baby kreeg een “diplomaatje”. Want deze baby heeft ons laten zien dat op het moment dat het even uitzichtloos leek, het  met de juiste steun en heel veel liefde toch goed kan komen. Dat was wel een diplomaatje waard.

En het kwam goed. Evelien ging door. Ze ging naar de avond HAVO. Tussen de volwassenen. En overdag zorgde ze voor haar kindje. En ze ging door en ging naar de HBO-v en werd verpleegkundige. Specialiseerde zich en werd IC verpleegkundige. Dit vertelde ze mij 10 jaar later. Toen kwam ze met een hele leuke lieve man en een zoon van 10, voor de controles van een 2de zwangerschap. Ze deed een studie gezondheidswetenschappen aan de universiteit in Amsterdam en had nog vele ambities.

Inmiddels was ze een volwassen vrouw met meer ervaring levenskracht en wijsheid dan een ieder ander van 25 jaar. En zo heeft een meisje van 15 een radertje kunnen zijn in mijn leven. Ze heeft me laten zien dat met steun en liefde van naasten, met ambitie en doorzettingsvermogen alles mogelijk is. Evelien is echt.  Alleen in het echt, is haar naam anders. Het kan ieder jong meisje zijn die in deze situatie beland.

En alleen ik weet, dat mochten we een jonge sterke ambitieuze minister van Volksgezondheid krijgen, ik een klein radertje mocht zijn in haar leven.

Astrid Reitsma, verloskundige.   
 

19-05-2021 © In ’t Wateringse Verloskundigen