If you love her
Begin oktober 2022 zei ze “ tussen neus en lippen door” : mam, ik wil voor mijn verjaardag ( 11/11) een nieuwe tas. “Is goed” zei ik, stuur me deze week maar even een apje met een afbeelding welke je leuk vindt.
Deze verjaardagwens was niet nieuw. Lieke is een “tassenmeisje”.
Met een rugzak van Winnie de Pooh ging ze naar de peuterspeelzaal, een Dora tas naar groep 1, een Disneyprinsessentas naar groep 3 en met een Diddle tas naar groep 4.
De “huis Anubis” rugzak heeft 2 jaargangen doorstaan. Groep 7 was de zebra girls rugzak “soft Leo pink” een musthave en in groep 8 droeg ze haar drinken en ochtendsnack/fruit, gewoon in haar handen. Geen tas meer nodig.
Maar de zware middelbare schoolboeken moesten in een leren “cowboytas” en de laatste jaren volstond een fjallraven .
En iedere tas luidde een andere fase in. Zelfstandiger, een eigen mening, op de fiets, op de scooter, diploma, studie en naar feestjes, uitgaand en diep in de nacht thuiskomend.
Op het moment dat je na 9 maanden je baby eindelijk in je armen hebt dan weet je dat het moment ooit gaat komen. Loslaten. Maar het is nog zo ver weg. Je wilt er nog lang niet aan denken. En vervolgens sta je 4 jaar later bij de lagere school met een brok in je keel en denkend, gelukkig duurt het 8 jaar…Het is normaal. Je wilt natuurlijk dat ze opgroeien en bloeien tot mooie zelfstandige volwassenen.
En zo kreeg ik eind oktober een apje met een afbeelding. Van een backpack rugzak. Een blauwe. Geen prinses, geen diddle, geen disney figuur erop, maar de boodschap was duidelijk.
Bewust onbekwaam en onwetend zei ik: wat moet je hier nou mee?
Op 13 januari vertrekt ze. Naar midden Amerika. Alleen. In haar eentje backpacken.
Het is bijna zover. De tas ligt klaar om ingepakt te worden, ze kan al een woordje Spaans praten en heeft alles goed geregeld.
En ik gun het haar natuurlijk enorm! Maar mijn moederhart is ook bang dat haar iets overkomt. En steeds komt het liedje “ Only know you love her when you let her go” van Passenger voorbij. Liefde is loslaten. … En eind april komt er een blauwe volledig versleten backpack tas terug, gevuld met ervaringen en beleefde avonturen.
Was het maar alvast april.
Astrid Reitsma, verloskundige
Januari 2023, © In ’t Wateringse Verloskundigen