The place to be born

Tijdens de zwangerschap bespreken we de wensen en de mogelijkheden rondom de aanstaande bevalling.  Zo ook, de wens waar ze willen bevallen. Thuis of in het ziekenhuis. En als het de wens is om in het ziekenhuis te bevallen, bespreken we welk ziekenhuis.

Wij gaan naar het Haga ziekenhuis in Den Haag en het Reinier de Graafgasthuis in Delft. Voor ons maakt het niets uit. In beide ziekenhuizen is de medische en verpleegkundige zorg goed.

En je baby wordt er echt niet leuker, mooier, slimmer van als op zijn geboorte akte staat “Lutjebroek”. Ik kan het weten. Ik heb thuis een “Poeldijker”, een “Wateringse” en 2 “Delftenaren”. Ze zijn allemaal even leuk.

Maar Debby en Ricardo dachten daar anders over.

Als rasechte Hagenezen waren ze in Wateringen neergestreken. En naar tevredenheid. Het “dorp” beviel hen prima. Maar geboren worden, dat doe je in Den Haag. Dus zo werd het genoteerd in het “bevalplan”. Lokatie baring: Haga Ziekenhuis.

Toen Ricardo belde dat Debby ging bevallen had ik dienst.

Hij zei: “Deb hep pijn. Het is niet te harden. Komen elke 4 minuten”. Helemaal goed, ik kom eraan zei ik. Ik stapte binnen in een waar groen/ geel paradijs. De ADO sjaaltjes hingen aan de kapstok en de posters hingen aan de muur.  En inderdaad, de bevalling was goed op gang. Ze had 6 cm. De tassen stonden al klaar en de auto was al gestart. Even wachten, zei ik. Ik moet eerst even bellen om onze komst aan te kondigen.En toen gebeurde het meest ondenkbare. Er was geen plek op de verloskamers in het Haga. Wat nu?

In gedachte hoorde ik het “boe geroep” van de north-side ….

Ricardo ging uit zijn plaat. De groen/gele stoom kwam uit zijn oren. Dit kon toch niet? “Ken je niet nog een keer belle”.

Er was echt geen plek. We kunnen toch niet iemand anders wegsturen om plek te maken? Er is geen plek. In de tussen tijd was Debby hard aan het werk en werden de weeën heviger. Ik zei: “we gaan naar Delft”. “Naar Delluf???, ik weet niet eens hoe ik bij dat ziekenhuis moet komen!”. “Rustig maar, het komt goed.”. En zo reed ik voor en nam Debby bij mij in de auto. Ricardo reed achter mij aan naar “het onbekende , ondenkbare Delft”. In mijn achteruitspiegel zag ik een vuurrood boos gezicht. Maar  het kwam goed. Er werd een prachtig meisje geboren. Plaats van geboorte: Delft.

Toen ik Ricardo het aangifte briefje gaf, deed hij nog 1 poging. Hij zei: Ken ik niet gewoon de aangifte in Den Haag doen. Weten zij veel?

Vier dagen later kwam ik op kraamvisite. Een stralende Ricardo deed open. Hij was blij met zijn wijffies en met het ziekenhuis in Delluf. Ze hadden de dag na de bevalling gebeld. Iemand had zijn portemonnee met al zijn pasjes en 100 euro in de toilet gevonden en nu hadden ze hem opgespoord.

Hij was blij. Ze waren toch wel oké, in Delluf….