Wie rijdt er?
Wie rijdt er?
Mieke en Jeroen kwamen op mijn spreekuur. Na een uitgebreid consult over de bevalling, vroeg ik of het duidelijk was. Dat was zo, maar ze hadden nog 1 vraag. Hoe komen we in het ziekenhuis als het zover is? Deze vraag had ik niet verwacht. Met je eigen auto, toch? Jeroen bleek geen rijbewijs te hebben en Mieke kan natuurlijk niet met weeën achter het stuur.
Dat bleek dan toch nog een “regel dingetje” op hun lijstje, want je moet je eigen vervoer regelen. Uiteindelijk was de aanstaande opa meer dan bereid om ze, ook midden in de nacht naar het ziekenhuis te brengen.
Dat regelen doet niet iedereen en soms laten ze het er op aan komen. Dan moet er een taxi komen en in geval van nood (want je laat een barende niet in de kou staan natuurlijk), dan neemt de verloskundige de barende mee. Toch willen wij het liever niet. Soms krijg je een spoedoproep van iemand anders onderweg en als er onderweg iets gebeurd ben je niet verzekerd.
Lotte had dienst en er was een derde kindje onderweg. Er was geen vervoer, dus er moest een taxi bus besteld worden. De aanstaande vader zat in een rolstoel. Bij aankomst van de taxi bleek de rolstoel niet te passen en moest er een andere taxi komen. Ondertussen ging de baring door en toen de rolstoel taxi kwam, kwam de baby en Lotte is met de barende weer naar binnen gegaan en snel daarna werd de baby geboren. Ze heeft geen vrienden gemaakt met 2 taxichauffeurs die allebei geen ritje hadden.
Maar wij hebben allemaal barenden naar het ziekenhuis gebracht.
Zo had Angelique , Moniek en Martijn in de auto. Moniek liep onder controle in het ziekenhuis in verband met een stuitligging. Maar in verband met hevige weeën is Angelique toch even bij ze gaan kijken. Bleek ze al 6 cm te hebben. Martijn was te zenuwachtig om te rijden. Nog weken lang heeft Angelique het beeld gehad van het stel in haar achteruitspiegel, saampjes op haar achterbank. Het is helemaal goed gekomen, overigens.
Ik had ooit Judith en Ivo in de auto. Judith ging prematuur bevallen (35 weken) en Ivo had daar net als wij nog niet op gerekend. Dus hij zat met zijn vrienden in een café toen Judith hem belde dat de vliezen waren gebroken. Ik was eerder bij Judith thuis dan Ivo en toen hij binnen kwam stormen zag (en rook) ik dat hij niet meer veilig kon rijden. De hele weg naar het ziekenhuis heeft hij zitten giechelen terwijl Judith naast mij zat te puffen. Bij binnenkomst zei de ervaren verpleegkundige: Zo dan! Die ga ik even een paar glaasjes water geven! Ook dit is helemaal goed gekomen. Tegen de tijd dat de baby is geboren, was Ivo weer helemaal nuchter.
Uiteindelijk is het voor iedereen beter dat een zwangere haar eigen vervoer regelt. En mocht je toch in de auto van de verloskundige belanden dan is er vast een bijzondere reden en komt je verhaal in ons “ bijzondere/ gekke/ hilarische gebeurtenissen “ boek.
Astrid Reitsma, verloskundige
Maart 2023, © In ’t Wateringse Verloskundigen