Zondagskind

Op een zaterdagavond in januari zat ik gezellig een wijntje te drinken met Anne en Judith en het gesprek kwam op de vervolgopleidingen en beroepskeuzes van onze kinderen.

Het is tegenwoordig toch niet zo meer dat je je hele leven vast zit aan het beroep waar je in eerste instantie een opleiding voor gedaan hebt.

Judith was jarenlang verpleegkundige op een verlosafdeling. Met veel passie en plezier. Maar toen ze benaderd werd door een bedrijf om een gezondheidsdienst op te zetten, zag ze nieuwe uitdagingen en kansen.  Anne heeft na de PABO jarenlang voor de klas gestaan en interne begeleiding gegeven en is nu ZZP ér. Ze begeleid  kinderen die niet in de kaders van het onderwijssysteem passen.

En ik? Doe ik nog waar ik voor ben opgeleid? Ja, dat wel. Maar er is zoveel meer bijgekomen.

Als mensen mij vragen wat mij nog steeds inspireert in dit vak dan zeg ik naar waarheid dat naast de zorg voor zwangere vrouwen (en hun partners) er door de medische ontwikkelingen dit beroep altijd in beweging is. Er komen steeds weer nieuwe inzichten en mogelijkheden. Zoals de voorlichting en uitvoering van prenatale testen, echoscopie met 3D, anticonceptiezorg, miskraam en abortusbegeleiding, opleiden nieuwe collega’s. Waarbij ik niet vergeet te benoemen: de lange dagen, gebroken nachten, de soms veeleisende mensen en de administratie. .Maar uiteindelijk is het de dynamiek die mij nog steeds de energie geeft.

En terwijl ik met Anne en Judith zat de kletsen, ging mijn collega Linda op pad om haar eerste zondagskind van die dag ter wereld te helpen.

Er werd een prachtig jongetje geboren. Het was een derde kindje. Een zeer gewenste baby, nadat zijn ouders hun tweede kindje tijdens de zwangerschap waren verloren. En zo mocht Linda er getuige van zijn dat verdriet om verlies, parallel kan lopen naast blijdschap en geluk.

Na 1 uur slaap mocht ze weer op pad. Ze werd gebeld door een hoogbejaarde buurvrouw van een Eritrees gezin. Ze moest snel komen want de baby kwam eraan. In vliegende vaart is ze gegaan en bij aankomst was de baby al bijna geboren. Linda kon nog net een theedoek van de trapleuning grissen, liet de moeder hurken en ving de baby, met haar blote handen op. Een jongetje, met de helm op geboren, op zondagochtend.  

Een zondagskind. Geboren voor het geluk.

Deze mooie baby is het derde zoontje in dit gezin.  Wonend in een huis met een woonkamer en 1 slaapkamer. De verwarming stond niet aan in verband met de hoge kosten. Er was zichtbaar schimmel op de muren. Na deze bevalling heeft Linda de hulpinstanties ingeschakeld.

Sommige zondagskinderen hebben toch een beetje hulp nodig.

Astrid Reitsma, verloskundige.